دانشجویان مهندسی مکانیک شهرکرد

آتشی درسینه دارم جای دل

 من که باهرداغ پیدا ساختم

 سوختم ازداغ ناپیدای دل

 همچوموجم یک نفس آرام نیست

 بس که طوفان زا بوددریای دل

دل اگرازمن گریزد وای من

 غم اگرازدل گریزد وای دل

 ما زرسوایی بلندآوازه ایم

 نامورشدهرکه شدرسوای دل

 خانه ی موراست ومنزلگاه بوم

 آسمان باهمت والای دل

 گنج منعم خرمن سیم وزراست

 گنج عاشق گوهریکتای دل

 درمیان اشک نومیدی(رهی)

 خندم ازامیدواری های دل